Forum Rzeszowskiego Klubu Modelarzy Lotniczych

[Krzysztof]

Pozwoliłem sobie skopiować wybrany fragment dotyczący uprawiania modelarstwa lotniczego , obostrzenia które zostaną wprowadzone są w zasadzie spowodowane tak modnymi w tej chwil lotami FPV i paralotni . Szkoda że ucierpią na tym np modelarze szybowcowi ograniczono bowiem wysokość lotu do 150 m .

Proszę się zapoznać z tematem są tam dla nas bardzo istotne informacje.

Bezzałogowe statki powietrzne o masie startowej nie większej niż 25 kg, w tym modele latające i latawce

Spis treści
Rozdział 1 Zastosowanie
Rozdział 2 Określenia
Rozdział 3 Odpowiedzialność
Rozdział 4 Zasady wykonywania lotów
Rozdział 5 Wymagania techniczne

Rozdział 1

Zastosowanie

1.1. Przepisy niniejszego załącznika stosuje się do używanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bezzałogowych statków powietrznych o masie startowej nie większej niż 25 kg, w tym modeli latających i latawców.
1.2. Na uzasadniony wniosek, w szczególności w przypadkach wykonywania lotów pokazowych, rekordowych eksperymentalnych lub doświadczalnych, Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego może zwolnić zainteresowany podmiot od obowiązku spełnienia niektórych wymagań niniejszego załącznika, z zachowaniem wymogów bezpieczeństwa.
1.3. Wykonywanie działalności gospodarczej z wykorzystaniem bezzałogowych statków powietrznych o masie startowej nie większej niż 25 kg, w tym modeli latających i latawców, wymaga uzyskania świadectwa operatora bezzałogowego statku powietrznego, o którym mowa w art. 95 ust. 2 pkt 5a ustawy – Prawo lotnicze.

Rozdział 2

Określenia

2.1. Użyte w załączniku określenia oznaczają:
1) bezzałogowy statek powietrzny - bezzałogowy statek powietrzny o masie startowej nie większej niż 25 kg, w tym model latający i latawiec;
2) D - (Danger Area) - strefę niebezpieczną;
3) CTR - (Control zone) strefa kontrolowana lotniska;
4) MATZ- (Military Aerodrome Traffic Zone) strefa ruchu lotniczego lotniska państwowego;
5) operator bezzałogowego statku powietrznego – osobę sterująca bezzałogowym statkiem powietrznym;
6) Prezes Urzędu - Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego;
7) P - (Prohibited Area) - strefę zakazaną;
8) R - (Restricted Area) - strefę o ograniczonym ruchu lotniczym;
9) VLOS (visual line of sight) - operacje w zasięgu widoczności wzrokowej operatora bezzałogowego statku powietrznego.

Rozdział 3

Odpowiedzialność

3.1. Osoba używająca bezzałogowych statków powietrznych jest obowiązana:
1) zapewnić, aby każdy bezzałogowy statek powietrzny będący w jej dyspozycji był używany w sposób nie stwarzający zagrożenia dla osób, mienia lub innych użytkowników przestrzeni powietrznej;
2) do wykonania lotu z uwzględnieniem warunków meteorologicznych oraz informacji o ograniczeniach w ruchu lotniczym.
3.2. Za decyzję o wykonaniu lotu oraz jego poprawności, odpowiedzialność ponosi operator bezzałogowego statku powietrznego, modelu latającego.

Rozdział 4

Zasady wykonywania lotów

4.1 Zezwala się na wykonywanie lotów bezzałogowych statków powietrznych z zachowaniem poniższych warunków:
1) przy widzialności pozwalającej na wykonywanie lotów w warunkach VLOS;
2) do wysokości względnej umożliwiającej uniknięcie kolizji z innym użytkownikiem przestrzeni powietrznej 150 m;
3) poza strefami kontrolowanymi lotnisk (CTR);
4) poza strefami ruchu lotniczego lotniska państwowego (MATZ);
5) poza strefami R, D, P.;
6) poza otoczeniem lotniska, czyli w odległości powyżej 5 km od jego granicy;
7) w strefach ATZ za zgodą zarządzającego lotniskiem;
8) w strefach CTR na warunkach określonych i opublikowanych przez właściwą władzę ATS lub za zgodą właściwego organu ATC.
4.2. Warunki, o których mowa w pkt.4.1 nie dotyczą bezzałogowych statków powietrznych, modeli latających i latawców wykonujących loty na uwięzi lub w obiektach zamkniętych.
4.3 Bezzałogowe statki powietrzne, modele latające dają pierwszeństwo drogi innym użytkownikom przestrzeni powietrznej.

Rozdział 5

Wymagania techniczne

5.1 Bezzałogowe statki powietrzne wykonują loty bez dokumentów potwierdzających zdatność do lotu.
5.2. Przed lotem operator dokonuje kontroli stanu technicznego bezzałogowego statku powietrznego oraz stwierdza poprawność jego działania, łącznie z działaniem urządzeń sterujących, jeżeli występują.





Załącznik Nr 7
UBEZPIECZENIA ODPOWIEDZIALNOŚCI CYWILNEJ
Wymagania dotyczące ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej osób eksploatujących statki powietrzne, o których mowa w § 2 rozporządzenia oraz minimalne wysokości sum tego ubezpieczenia
Spis treści
Rozdział 1 Przepisy ogólne
Rozdział 2 Ubezpieczenie OC osób eksploatujących statki powietrzne
Rozdział 3 Ubezpieczenie OC podmiotów prowadzących działalność szkoleniową
Rozdział 1
Przepisy ogólne

1.1. Niniejsze przepisy określają wymagania dotyczące ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej osób eksploatujących: lotnie, paralotnie przeznaczone do startu pieszego, spadochrony oraz modele latające o masie do 20 kg, zwanych dalej „osobami eksploatującymi”- za szkody wyrządzone w związku z ruchem tych statków, zwanego dalej "ubezpieczeniem OC", a w szczególności zakres ubezpieczenia OC, termin powstania obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia.
1.2. Przy zawieraniu umowy ubezpieczenia OC osób eksploatujących nie jest konieczne określanie egzemplarzy statków powietrznych. W ubezpieczeniu określa się jedynie rodzaj statków powietrznych.
1.3. Ubezpieczenie OC może być zawierane także przez podmiot szkolący lub inny podmiot organizujący loty, skoki spadochronowe lub zrzuty, jako ubezpieczenie zbiorowe i bezimienne, bez konieczności indywidualnego zawierania tego ubezpieczenia przez każdego uczestnika szkolenia, lotów, skoków lub zrzutów.
2. Ilekroć w załączniku jest mowa o:
1) osobie trzeciej – rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej niebędącą ubezpieczającym, pasażerem lub członkiem załogi;
2) pasażerze – rozumie się przez to osobę uczestniczącą w locie za zgodą dowódcy statku powietrznego, niebędącą członkiem załogi;
3) paralotni – rozumie się przez to paralotnię, paralotnię z napędem oraz motoparalotnię, jeżeli możliwy jest z niej start pieszy;
4) SDR (Specjalne Prawa Ciągnienia) – rozumie się przez to międzynarodową jednostkę wymiany o charakterze pieniądza bezgotówkowego, określoną przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy.
3.1. Obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia OC uważa się za spełniony, jeżeli umowa została zawarta zgodnie z przepisami ustanawiającymi obowiązek ubezpieczenia lub ustanawiającymi limity odpowiedzialności, a suma gwarancyjna wynikająca z tej umowy nie jest niższa niż minimalna suma gwarancyjna dla danego rodzaju ubezpieczenia OC, określona w niniejszym rozporządzeniu i w przepisach ustanawiających obowiązek ubezpieczenia, oraz nie niższa niż limity odpowiedzialności wynikające z przepisów ustanawiających limity odpowiedzialności.
3.1.1. Ubezpieczenie OC może być zawarte także jako rozszerzenie warunków innego rodzaju ubezpieczenia, w tym nieobowiązkowego.
3.2. Osoby eksploatujące statki powietrzne mogą ubezpieczyć się łącznie w ramach wspólnej sumy ubezpieczenia, jeżeli:
1) wykonują ten sam rodzaj działalności lotniczej oraz są zagrożeni tym samym rodzajem ryzyka;
2) wysokość sum ubezpieczenia odpowiada wysokościom limitów zawartych w niniejszych przepisach lub przepisach rozporządzenia nr 785/2004.
3.3. Osoby eksploatujące prowadzące więcej niż jedną działalność lotniczą, mogą w jednym ubezpieczeniu OC objąć wszystkie ryzyka, którymi są zagrożone, jeżeli suma gwarancyjna ubezpieczenia będzie nie niższa niż najwyższa suma gwarancyjna określona w niniejszych przepisach lub rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 209 ust. 7 ustawy, odpowiednio dla prowadzonych działalności.
4. Równowartość w złotych kwot podanych w SDR ustala się przy zastosowaniu kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu:
1) wyrządzenia szkody - dla jej likwidacji;
2) zawarcia umowy ubezpieczenia - dla jej zawarcia.
Rozdział 2
Ubezpieczenie OC osób eksploatujących statki powietrzne
5. Ubezpieczeniem OC osób eksploatujących statki powietrzne jest objęta odpowiedzialność cywilna tych osób w rozumieniu art. 207 ustawy - za szkody wynikłe w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, powstałe w związku z ruchem statków powietrznych, a także spowodowane przez jakąkolwiek osobę, zwierzę lub rzecz z nich wypadającą oraz przez użycie spadochronu w celach ratowniczych.
6.1. Ubezpieczenie OC osób eksploatujących obejmuje szkody polegające na:
1) uszkodzeniu ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci osoby trzeciej;
2) uszkodzeniu mienia osoby trzeciej na powierzchni ziemi, wody lub w powietrzu .
6.2. Ubezpieczenie OC osób eksploatujących nie obejmuje szkód, o których mowa w pkt 6.1, powstałych wskutek działań wojennych, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek oraz aktów terroru.
6.3. Ubezpieczenie OC osoby eksploatującej, obejmuje również szkody polegające na uszkodzeniu ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci pasażera jeżeli tylko zdarzenie, które je spowodowało, miało miejsce na pokładzie statku powietrznego lub podczas czynności związanych z wsiadaniem lub wysiadaniem.
7. Obowiązek ubezpieczenia OC osób eksploatujących statki powietrzne powstaje w dniu rozpoczęcia lotu lub skoku, wykonywanego w całości lub części w polskiej przestrzeni powietrznej.
8. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC, o którym mowa w pkt 6.1, osób eksploatujących lotnie, paralotnie przeznaczone do startu pieszego oraz spadochrony w zakresie szkód wyrządzonych osobom trzecim w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 10000 SDR.
9. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC, o którym mowa w pkt 6.1, osób eksploatujących modele latające o masie od 5 do 20 kg, w zakresie szkód wyrządzonych osobom trzecim w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 3000 SDR.
9.1. Osoby eksploatujące modele latające o masie do 5 kg nie podlegają obowiązkowi ubezpieczenia OC.
10. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC osób eksploatujących prototyp statku powietrznego lub statek powietrzny, o którym mowa w pkt 1.1, dla którego nie wydano jeszcze dokumentów zdatności do lotu, skoku lub użycia, dopuszczony do lotu lub skoku w oparciu o przepisy wydane na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy lub na podstawie zgody Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, o której mowa w art. 49 ust. 1 ustawy, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 10.000 SDR, a w odniesieniu do pasażera, z tytułu jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 20000 SDR.
11. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC osób eksploatujących statki powietrzne, w odniesieniu do pasażera, z tytułu jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 20000 SDR.

Rozdział 3
Ubezpieczenie OC podmiotów prowadzących działalność szkoleniową
12.1. Ubezpieczeniem OC podmiotów prowadzących działalność szkoleniową oraz ośrodków szkolenia jest objęta odpowiedzialność cywilna tych podmiotów za szkody wynikłe w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej powstałe w związku z wykonywaną działalnością.
12.2. Obowiązek ubezpieczenia OC podmiotów, o których mowa w pkt 12.1, powstaje:
1) przed dniem rozpoczęcia działalności;
2) w dniu ustania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń z uprzednio zawartej umowy ubezpieczenia OC.
12.3. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC podmiotów, o których mowa w pkt 12.1, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 20 000 SDR odpowiednio na osobę prowadzącą działalność szkoleniową albo ośrodek szkoleniowy.





Załącznik Nr 8
SPOSÓB PROWADZENIA EWIDENCJI STATKÓW POWIETRZNYCH
Spis treści
Rozdział 1 Sposób prowadzenia ewidencji oraz warunki wpisywania statków powietrznych do tej ewidencji
Rozdział 2 Znaki rozpoznawcze oraz inne znaki i napisy na statkach powietrznych wpisanych do ewidencji
Rozdział 3 Rozmieszczenie, wielkość oraz rodzaje znaków rozpoznawczych
Rozdział 4 Inne znaki i napisy na statkach powietrznych
Rozdział 1
Sposób prowadzenia ewidencji oraz warunki wpisywania statków powietrznych do tej ewidencji
1.1. W ewidencji:
1) księgi ewidencji znaków rozpoznawczych - zawierają dane niezbędne do ustalenia, jakie znaki rozpoznawcze zostały nadane danemu egzemplarzowi statku powietrznego;
2) zbiór dokumentów - zawiera dokumenty wymagane przy wpisywaniu statku powietrznego do ewidencji, w tym dokumenty dotyczące zmiany danych wpisanych do ewidencji oraz wykreślenia statku powietrznego z ewidencji;
3) zapis elektroniczny - dotyczy wpisanych do ewidencji statków powietrznych.
1.2.1. Zgłoszenie do ewidencji dla statku powietrznego wymienionego:
1) w § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia::
a) zawiera 2 fotografie statku powietrznego (z przodu i z boku) o wymiarach 10 x 15 cm lub ich zapis cyfrowy,
b) spełnia wymagania, o których mowa w art. 37 ust. 2 pkt 1-3 oraz ust. 3 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze;
2) w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c i w § 5 ust. 2 rozporządzenia powinno spełniać wymagania, o których mowa w art. 37 ust. 2 ustawy.
1.2.2. Po sprawdzeniu kompletności zgłoszenia wydaje się świadectwo ewidencji statku powietrznego, zwane dalej "świadectwem ewidencji".
1.2.3. W przypadku niekompletnego zgłoszenia Prezes Urzędu wzywa zgłaszającego do uzupełnienia zgłoszenia w terminie 14 dni pod rygorem pozostawienia sprawy bez rozpatrzenia.
1.3.1. Świadectwo ewidencji sporządza się w języku polskim i angielskim.
1.3.2. Świadectwo ewidencji zawiera:
1) dane statku powietrznego;
2) nazwę (nazwisko i imię) oraz adres właściciela;
3) datę wpisania statku powietrznego do ewidencji;
4) podpis osoby uprawnionej;
5) nazwę instytucji wystawiającej świadectwo;
6) miejsce na ewentualne adnotacje lub uwagi.
1.3.3. Potwierdzenie wydania świadectwa ewidencji wpisuje się odpowiednio w metryce motolotni lub książce ultralekkiego statku powietrznego.
1.3.4. Nadanie znaków rozpoznawczych na czas lotów próbnych potwierdza się wydaniem zaświadczenia.
1.4.1. Zgłoszenie zmiany danych następuje w formie pisemnego wniosku, z dołączonym do niego świadectwem ewidencji oraz dokumentami potwierdzającymi te zmiany.
1.4.2. Zgłoszenie zmiany danych skutkuje wydaniem nowego świadectwa ewidencji. Przepis 1.3.3 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 2
Znaki rozpoznawcze oraz inne znaki i napisy na statkach powietrznych wpisanych do ewidencji
2.1. Do oznakowania statków powietrznych, o których mowa w § 2 rozporządzenia, stosuje się przepisy § 8 ust. 1-3 oraz § 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestru cywilnych statków powietrznych oraz znaków i napisów na statkach powietrznych (Dz. U. Nr 109, poz. 1034).
2.2. Statki powietrzne wymienione w pkt 1.2.1 otrzymują znak ewidencyjny złożony z grupy czterech liter.
2.3. Do rezerwacji znaków rozpoznawczych i wpisania do ewidencji statku powietrznego w celu wykonania lotów próbnych stosuje się przepisy § 10 ust. 2 pkt 2, ust. 3 i ust. 4 pkt 1, 2 i 4 rozporządzenia, o którym mowa w pkt 2.1.
2.4. Po wykreśleniu statku powietrznego z ewidencji, usuwa się znaki rozpoznawcze.
Rozdział 3
Rozmieszczenie, wielkość oraz rodzaje znaków rozpoznawczych
3.1.1. Znaki rozpoznawcze statków powietrznych umieszcza się, z zastrzeżeniem pkt 3.1.2, na górnych i dolnych powierzchniach skrzydeł, tak aby były widoczne z góry i z dołu oraz na bocznych powierzchniach kadłuba lub usterzenia pionowego. W uzasadnionych przypadkach można zrezygnować z umieszczania znaków na górnych powierzchniach skrzydeł.
3.1.2. Jeżeli w konstrukcji statku powietrznego brak jest elementów wymienionych w pkt 3.1.1, znaki należy umieścić w taki sposób, aby statek powietrzny można było łatwo zidentyfikować. Dla statków wymienionych w pkt 1.2.1 ppkt 2 znaki rozpoznawcze umieszcza się na dolnych powierzchniach skrzydeł.
3.2.1. Litery i cyfry należące do tej samej grupy znaków powinny mieć tę samą wielkość.
3.2.2. Wysokość znaków umieszczonych na skrzydłach nie powinna być mniejsza niż 50 cm.
3.2.2.1. Na statku powietrznym wymienionym w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c i § 5 ust. 2 rozporządzenia wysokość znaków umieszczonych na skrzydle nie powinna być mniejsza niż 30 cm.
3.2.3. Wysokość znaków umieszczonych na kadłubie nie powinna być mniejsza niż 15 cm.
3.3. Do oznakowania statków powietrznych, o których mowa w § 1 rozporządzenia, stosuje się § 20 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestru cywilnych statków powietrznych oraz znaków i napisów na statkach powietrznych.
Rozdział 4
Inne znaki i napisy na statkach powietrznych
4. Inne znaki i napisy niż znaki rozpoznawcze mogą być umieszczane na statkach powietrznych z zachowaniem warunków, o których mowa w § 23 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestru cywilnych statków powietrznych oraz znaków i napisów na statkach powietrznych.



UZASADNIENIE

I. Potrzeba i cel wydania rozporządzenia

Podstawą do wydania rozporządzenia w sprawie wyłączenia zastosowania niektórych przepisów ustawy – Prawo lotnicze do niektórych rodzajów statków powietrznych oraz określenia warunków i wymagań dotyczących używania tych statków jest upoważnienie ustawowe zawarte w art. 33 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. z 2012 r. poz. 933 i 951). Przedmiotowe rozporządzenie zastąpi dotychczasowe rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25 kwietnia 2005 r. w sprawie wyłączenia zastosowania niektórych przepisów ustawy – Prawo lotnicze do niektórych rodzajów statków powietrznych oraz określenia warunków i wymagań dotyczących używania tych statków (Dz. U. Nr 107, poz. 904 oraz z 2007 r. Nr 197, poz. 1436).
Konieczność wydania rozporządzenia wynika ze zmian, jakie zostały wprowadzone w ustawie – Prawo lotnicze poprzez ustawę z dnia 30 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo lotnicze oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 170, poz. 1015), która weszła w życie 18 września 2011 r. Nowelizacją z 2011 r. art. 33 ust.2 otrzymał nowe brzmienie. Zmiana ustawy - Prawo lotnicze dotycząca zakresu spraw przekazanych do uregulowania aktem wykonawczym w ramach upoważnienia zawartego w art. 33 ust. 2 determinuje obowiązek wydania nowego rozporządzenia. Obowiązek ten wynika z § 32 ust. 2 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (Dz. U. Nr 100, poz. 908).

II. Zakres regulacji
Przedłożony projekt rozporządzenia został opracowany z uwzględnieniem przepisów załącznika II rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 216/2008 z dnia 20 lutego 2008 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego oraz uchylające dyrektywę Rady 91/670/EWG, rozporządzenie (WE) nr 1592/2002 i dyrektywę 2004/36/WE(Dz. U. L 79 z 19.3.2008, str. 1-49, z późn. zm.), zwanej dalej „rozporządzeniem Nr 216/2008/WE”.
Ustawodawca zdecydował, że minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz z ministrem właściwym do spraw kultury fizycznej może określić rodzaje statków powietrznych, wobec których nie będą stosowane niektóre przepisu ustawy – Prawo lotnicze. Opracowując przepisy przedmiotowego projektu rozporządzenia projektodawca kierował się względami bezpieczeństwa lotów oraz brał pod uwagę przepisy międzynarodowe. Wskazując, które rodzaje statków powietrznych zostaną wyłączone spod przepisów ustawy – Prawo lotnicze projektodawca miał na uwadze przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz. U. Nr 139, poz. 1333 oraz z 2007 r. Nr 89, poz. 592).
Zgodnie z art. 33 ust. 4 ustawy – Prawo lotnicze w przedłożonym projekcie zostały określone szczegółowe warunki i wymagania dotyczące używania wyłączonych spod przepisów ustawy – Prawo lotnicze rodzajów statków powietrznych, co zostało odzwierciedlone w załącznikach do rozporządzenia.
Wypełniając delegację ustawową wyłączone spod niektórych przepisów ustawy zostały jedynie rodzaje statków powietrznych ujęte w załączniku II rozporządzenia Nr 216/2008 z zachowaniem nomenklatury z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia15 lipca 2003 r. w sprawie klasyfikacji statków powietrznych.
W § 2 projektu rozporządzenia rozstrzygnięto, które przepisy ustawy – Prawo lotnicze nie będą obowiązywać wobec wymienionych w nim rodzajów statków powietrznych. Katalog statków powietrznych, o których mowa w tym paragrafie jest zamknięty. Omawiany przepis doprecyzował i dostosował dotychczasowe brzmienie do zmian wprowadzonych ustawą z dnia 30 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo lotnicze oraz niektórych innych ustaw oraz przepisów załącznika II rozporządzenia Nr 216/2008. Doprecyzowanie polega m.in. na ujęciu w omawianym przepisie bezzałogowych statków powietrznych o masie nie większej niż 25 kg, do których zalicza się także modele latające oraz latawce. Ponadto należy zwrócić uwagę, że wymienione w § 2 ust. 1 pkt 2 statki powietrzne są wyłączone spod niektórych przepisów ustawy – Prawo lotnicze jedynie w przypadku gdy są używane w celach szkoleniowych, a więc w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, albo w celach sportowych, rekreacyjnych i innych nie związanych z działalnością gospodarczą.
Wobec bezzałogowych statków powietrznych o masie nie większej niż 25 kg, w tym modeli latających oraz latawców nie będą obowiązywać przepisy wydane na podstawie art. 121 ust. 6 ustawy – Prawo lotnicze, dotyczące ruchu lotniczego oraz przepisy o bezzałogowych statkach powietrznych, o których mowa w art. 126 ust. 2-5 ustawy – Prawo lotnicze. Dodatkowe wyłączenie zastosowano także wobec spadochronów, także ratowniczych. Sprawność psychiczna i fizyczna osób używających tych statków powietrznych nie będzie sprawdzana w trakcie badan lotniczo-lekarskich, o których mowa w art. 105 ust. 1 ustawy – Prawo lotnicze oraz nie będą wobec nich stosowane normy ujęte w art. 123 ust. 2 ustawy – Prawo lotnicze.
Mając na uwadze art. 145a ustawy – Prawo lotnicze wyłączono spod obowiązku uzyskania tymczasowego zezwolenia na lot statki powietrzne, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 projektu rozporządzenia, które zostały zarejestrowane w państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Kolejne przepisy projektu rozporządzenia wskazują na wyłączenia stosowania wobec użytkowników powyżej omawianych rodzajów statków powietrznych, niektórych przepisów dotyczących egzaminów państwowych na licencje lub uprawnienia lotnicze, jako aktu wykonawczego do ustawy – Prawo lotnicze.

§ 4 projektu wskazuje, w których załącznikach określono szczegółowe warunki używania poszczególnych rodzajów statków powietrznych oraz wymagania jakie mają być spełnione celem bezpiecznej eksploatacji tych statków przez ich użytkowników. Ostatni załącznik wskazuje ponadto sposób prowadzenia ewidencji omawianych statków powietrznych prowadzonej przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

Kolejny przepis projektu (§ 5) określa, które statki powietrzne wyłączone spod przepisów ustawy – Prawo lotnicze w zakresie wpisu do rejestru statków powietrznych, będą wpisywane do ewidencji statków powietrznych prowadzonej przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Szczegółowy sposób jej prowadzenia został opisany w załączniku nr 8 do projektu.

Załączniki nr 1 projektu określa warunki i wymagania dotyczące używania lotni oraz obowiązki ich użytkowników.
W przepisach tego załącznika doprecyzowano jedynie sposób używania lotni, zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami, w tym Unii Europejskiej. Projektodawca wprowadził niewielkie zmiany ułatwiające użytkownikom eksploatację lotni. Dodatkowo zdefiniowano co oznacza deklaracja zgodności oraz producent. Wśród udogodnień dla adresatów projektu można wskazać na ujętą w pkt 8.2.1 możliwość wytwarzania lotni oraz uprzęży do nich na własne potrzeby wytwórcy, za wyjątkiem używania ich przez ucznia-pilota i lotów z pasażerem, przez podmioty inne niż zatwierdzenia producenci i bez obowiązku nadzoru Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Również w dalszych punktach tego rozdziału znajdujemy rozwiązania, które sprzyjają użytkownikom. W przypadku zaprzestania działalności polegającej na projektowaniu, produkcji, naprawie czy obsłudze lotni podmiot przekazuje Prezesowi Urzędu Lotnictwa Cywilnego wykaz lotni i uprzęży dopuszczonych do lotów obejmującego okres ostatnich 36 miesięcy, a nie jak było dotychczas dokumentacji związanej z prowadzoną działalnością z całego okresu jej prowadzenia.
Rozwiązania wypracowane w przepisach załącznika dotyczącego lotni wykorzystano w przepisach określających sposób używania paralotni, z uwagi na zbliżone parametry obu rodzajów statków powietrznych. W załączniku nr 2 (paralotnie) dodatkowo zdefiniowano co należy rozumieć pod nazwą sprzęt paralotniowy, podzespoły czy napęd. Dodano również nowe przepisy będące konsekwencją zdarzeń lotniczych z udziałem drugiej osoby i problemami z ustaleniem charakteru udziału w locie tej osoby, szczególnie wobec sprzecznych stwierdzeń stron w przypadku wypadków. W pkt 6.5 zaproponowano by osoby biorące udział w locie poprzez oświadczenie składane dowódcy statku powietrznego rozstrzygali w jakim lecą charakterze. Brak takiego oświadczenie skutkuje, iż lot wykonywany jest w charakterze pasażera. Jednocześnie w dalszych przepisach wyłączono obowiązek składania takiego oświadczenia podczas zawodów sportowych, zlotów, treningów lub pokazów, jeżeli skład załogi wynika ze zgłoszenia do udziału w imprezie lub gdy skład załogi stanowią zawodnicy posiadający licencje sportowe lub piloci paralotni. Podobne rozwiązanie zaproponowano również w przypadku lotni.
Załącznik nr 3 dotyczący motolotni zmieniono względem obecnie obowiązujących przepisów jedynie w zakresie niezbędnym, ze względu na zmiany przepisów prawa powszechnie obowiązującego. Podobnie jak to uczyniono w załącznikach 1 i 2 zniesiono instrukcję operacyjną oraz tam gdzie było to możliwe, wprowadzono rozwiązania tożsame z rozwiązaniami zastosowanymi wobec lotni i paralotni. Dostosowano przepisy do osób używających motolotni posiadających odpowiednie dokumenty wydane w innym państwie.
Załącznik nr 4 dotyczy sposobu używania spadochronów. Dostosowując przepisy do nowych warunków prawnych, uwzględniając dotychczasową praktykę, a także mając na względzie Komunikat Nr 14 Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z dnia 1 marca 2010 r. w sprawie zdarzenia lotniczego Nr 254/09 w ogólnych zasadach organizacji skoków i zrzutów rozszerzono obowiązki organizatora wskazując, że niezbędne jest również określenie zasad przebywania osób trzecich w miejscu organizowania skoków, zakresu odpowiedzialności podmiotów oraz osób biorących udział w próbach lub zrzutach podczas prób w locie i zrzutów. Przedstawiona w pkt 41 ppkt 12-14 propozycja przepisów jest jednocześnie wykonaniem zalecenia Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych, która zwróciła uwagę, że ryzyko zderzenia i doznania poważnych obrażeń skoczków spadochronowych i osób trzecich w strefie organizacji skoków i zrzutów jest realne. Proponowane zapisy mają przyczynić się do zminimalizowania możliwości powtórzenia się zdarzeń podobnych do tego opisanego w powyższym Komunikacie. Dostosowując przepisy załącznika nr 4 wykreślono m.in. przepis dający skoczkowi możliwość odstąpienia od systematycznej rejestracji ilości skoków i uzyskanego czasu spadania, z uwagi na włączenie tych przepisów do rozporządzenia wydanego na podstawie art. 104 ustawy – Prawo lotnicze. Dodano również przepisy regulujące sposób używania spadochronowych systemów ratowniczych oraz określono kto może układać spadochrony osobowe.
W załączniku nr 5 opisano warunki użytkowania ultralekkich statków powietrznych oraz obowiązki ich użytkowników. Konsekwencją dostosowania przepisów projektu do rozporządzenia nr 216/2008/WE z dnia 20 lutego 2008 r. jest dokładne określenie w definicjach tego załącznika, których ultralekkich statków powietrznych dotyczą niniejsze przepisy. Proponowane obecnie normy nie uległy zasadniczym zmianom, ograniczono się jedynie do zmian koniecznych ze względu na przepisy prawa powszechnie obowiązującego. Wychodząc naprzeciw potrzebom użytkowników m.in. zmieniono przepis dotyczący konfiguracji wymagań technicznych dla omawianych statków wykreślając, że mają być one napędzane przez konwencjonalne śmigło i silnik tlenkowy, co zdaniem projektodawcy przyczyni się do rozwoju tego typu statków powietrznych. Nowością jest także wymóg umieszczania na tablicy przyrządów ultralekkiego statku powietrznego żaroodpornej tabliczki znamionowej z wygrawerowanymi znakami rozpoznawczymi co ma przyczynić się do zwiększenia możliwości przypisania danych elementów do konkretnego użytkownika.
Przedstawiony projekt został poszerzony o przepisy dotyczące warunków i wymagania dla używania bezzałogowych statków powietrznych, w tym modeli latających oraz latawców. W załączniku nr 6 wyjaśniono podstawowe pojęcia występujące w tym załączniku. Określono także sposób eksploatacji tych statków powietrznych, mając na uwadze ich specyfikę oraz dotychczasową praktykę.
Mając na uwadze art. 209 ust. 1 i 2 ustawy – Prawo lotnicze w załączniku nr 7 określono warunku ubezpieczenia się od odpowiedzialności cywilnej OC osób eksploatujących statki powietrzne ujęte w przedmiotowym projekcie oraz osób prowadzących działalność szkoleniową oraz ośrodki szkolenia w omawianym zakresie. Konstruując proponowane rozwiązania kierowano się wyłączeniami wynikającymi z rozporządzenia (WE) nr 785/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wymogów w zakresie ubezpieczenia w odniesieniu do przewoźników lotniczych i operatorów statków powietrznych (Dz. U. L 138 z 30.04.2004, str. 1) co znalazło odzwierciedlenie w ograniczeniu ubezpieczenia modeli latających o masie do 20 kg – bowiem takie statki powietrzne (w tej kategori) wyróżnia cytowane rozporządzenie nr 785/2004 r.
Ostatnim załącznikiem do projektu rozporządzenia jest sposób prowadzenia ewidencji przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

W związku z art. 50 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.) należy podnieść, że projektodawca nie przewiduje, aby projektowane przepisy miały wpływ na sektor finansów publicznych, w tym na zwiększenie wydatków lub zmniejszenie dochodów jednostek sektora finansów publicznych.

Regulacje zawarte w projektowanym rozporządzeniu nie stanowią przepisów technicznych w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039, z późn. zm.), zatem nie podlega ono notyfikacji.

Projekt rozporządzenia nie wymaga przedstawienia właściwym instytucjom i organom Unii Europejskiej lub Europejskiemu Bankowi Centralnemu celem uzyskania opinii, dokonania konsultacji albo uzgodnienia projektu.

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414, z późn. zm.) projekt rozporządzenia zostanie udostępniony w Biuletynie Informacji Publicznej Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Wodnej.

Na podstawie § 11a ust. 1 uchwały nr 49 Rady Ministrów z dnia 19 marca 2002 r. – Regulamin pracy Rady Ministrów (M. P. Nr 13, poz. 221, z późn. zm.) projekt zostanie udostępniony w Biuletynie Informacji Publicznej Rządowego Centrum Legislacji.

[Krzysztof]

No i ustawa weszła w życie do ściągnięcia pdf i miłej lektury http://dziennikustaw.gov.pl/du/2013/440/1